در روزگارى كه هنوز يخچال فريزها اختراع نشــده بودند تا بشود ميوه و محصولات زمســتان را در گرماى تابســتان خورد و محصولات و ميوه هاى تابستان را در چله زمستان؛ درست در همان روزگارها، پدران و مادران ما مى دانستند، چگونه مواد غذايى را با كمى فرآورى به موادى تبديل كنند كه بشود آن ها را در همه زمستان يا همه تابستان نگه داشت و استفاده كرد.

فهرســت فراورى هايى كه مواد غذايى خانواده هاى قديم را در زمســتان فراهم مى كرده، فهرست بلند بالايى است. از «بلغور شير» بگيريد تا «سالاد شور»؛ در بالاترين جاى اين فهرست البته يك نام مى درخشد. يك خوراكى ويژه زمستان كه اگرچه حتى در همان دوره هاى قديم هم كمى اعيانى به حساب مى آمده، اما مى توانســته انرژى لازم را براى كار و فعاليت در زمستان هاى استخوان سوز فراهم كند؛ گوشت قرمه.