در کتاب تاریخ نیشابور آمده است:
در سفر حضرت رضا علیه السلام به خراسان، کجاوه‌ی امام وارد نیشابور شد

و در حال عبور از بازار بود که دو نفر از راویان احادیث به

نام‌های «ابوذرعه» و «محمد بن اسلم طوسی» جلو آمدند

و به امام عرض کردند:«ای امام و فرزند امامان، ای سلاله پاک فاطمه الزهرا(س)

و ای چکیده پرثمر نبوت! به حق پدران گرامیت صورت مبارک و پرنور خود را به

ما بنمایان و حدیثی از جد بزرگوارت را برای ما بگو!»

امام دستور داد کجاوه را متوقف کنند.

سپس سایبان را کنار زد و چشم مسلمانان به جمال نورانیش منور شد.

مردم همه روی پا ایستادند. صدای گریه از هر سو بلند شد

و اشک شوق از دیده‌ها فرو ریخت.