در عصر یکی از واپسین روزهای فروردین 1392 دفترچه خاطرات

ذهنم رو ورق زدم و بیاد روزهایی که با دوستان خود در این موقع

سال برای درس خوندن راهی کوچه باغهای باصفای کوشک آباد

میشدیم و ضمن درس خوندن ، از عطر دل انگیز درختان و شکوفه ها

و بهتر بگم درو دیوار باغها نیز بهره لازم رو میبردیم

و صدای چه چه بلبلان و جیک جیک گنجشکها که شادمان از آمدن

بهاری سرسبز بودند نیز بر فرح و طراوتمان میافزود.

یادش بخیر روزهایی که به هرکدوم ازاین کوچه باغها میرفتیم

از کوچه باغ قبلی زیباتر و مفرح تر بود و اگه بگم بهشتی در دنیابود

گزاف نگفته ام و جالبتراینکه درختان پر از گلهای محمدی عطر

وبویشان سرتاسر محیط را نوازش میکرد و چه لذت بخش بود.

ولی بعد از گذشت چند سال حال که گذرم افتاد آه از

نهادم کنده شدچرا که از اون کوچه باغهای سرسبزو با صفا

فقط تلی از خاک و دیوارهای فروریخته و خالی از پرچین چیزی

دیگر باقی نمانده است نه درخت گل محمدی و نه درختان میوه

ونه خانه باغی هست انگار که به منطقه ای تاریخی قدم

گذاشته باشی و از طبیعت زیبای اون سالها فقط مقداری

تاک انگور و درختان توت و باغهایی پوشیده از زعفران و گاها

گندم و جو محصولی دیگر دیده نمیشود یادش بخیر

امیدوارم لذت لازم رو برده باشین هرچند هرکدوم از دوستان که

کوچه باغهای قدیم رو دیدن مثل من لذتی براشون نداره ولی

بهانه ی خوبی است تا یادی از عزیزانی کرده باشیم که عمرشون

رو در این باغها زحمت کشیدند و حال فقط خاطراتشون بجا مونده

روح همه شون شاد