طبیبــــــــــــا وا مکن زخم ســــرم را

مســــــــــــوزان قلب زینب دخترم را

طبیبــــــــــــا کارم از درمان گذشته

که آتش آب کــــرده پیکـــــــــــرم را

ببنــــــد آنگونه فرقـــــم را که در قبر

نبیند فاطمه زخــــــــــــــــم سرم را

در و دیوار مسجـــــد هست شاهد

که من گفتـــم اذان آخــــــــــــرم را

من آن یارم که شستم در دل شب

تن خونیـــــــــن تنهـــــــــــا یاورم را

وداع زندگــــــی را گفتـــــــــم آنروز

که زد در کوچه قنفذ همســــرم را

شکاف زخم و ضعف تن به من داد

نوید وصــــــــــــــــــل حیّ داورم را

از آن سوزم که گوید امشب آن پیر

کجــــــــــــــا برده فلک نان آورم را

به میثـــــم داده ام سوزی که گوید

سخنهــــــــای دل غــــــم پرورم را